همانگونه می زیست که می اندیشید، هوشنگ این توانایی را داشت که بقول خودش "در کویر وحشت" با صداقت، اعتماد، احترام و عشق به انسانیت و انسان مشخص یعنی هم سلولی و هم صحبت و حتی نگهبانش... زیباترین روابط انسانی را بیافریند, در باره همبستگی و تفاهم دوجانبه بی کران می گفت: "وقتی یکی میگرید دیگری باید بتواند شوری اشگ چشم او را احساس کند"...!