هوشنگ عیسی بیگلو

همانگونه می زیست که می اندیشید، هوشنگ این توانایی را داشت که بقول خودش "در کویر وحشت" با صداقت، اعتماد، احترام و عشق به انسانیت و انسان مشخص یعنی هم سلولی و هم صحبت و حتی نگهبانش... زیباترین روابط انسانی را بیافریند, در باره همبستگی و تفاهم دوجانبه بی کران می گفت: "وقتی یکی میگرید دیگری باید بتواند شوری اشگ چشم او را احساس کند"...!

هوشنگ در تمام عمر در زندان و در آزادی در جستجوی عشق، اعتماد، احترام و درک متقابل بی کران بود. شاید برای خیلی ها این چهار کلمه یک واژه معمولی یا تزئینی است ولی برای هوشنگ مهمترین معیار و محک تشخیص سره از ناسره و معنی و مفهوم زیست انسانی و راهنمای زندگی اش بود..." عشق چه زیباست، درک و تفاهم متقابل چه زیباست

او در تیرماه 1941 در تبریز متولد شد ودوران تحصیل خود را در شهرهای تبریز و کرمان گذراند ودر نهایت در کرمانشاه دیپلم گرفت. در تهران از دانشگاه تهران دررشته حقوق فارغ التحصیل ودر سال 1974 ازدواج نمود و چندماه بعدازازدواج دستگیر میشود وتا سال 1978 در زندان است. دراین سال بعد از ازادی از زندان مجبور به ترک ایران و مهاجرت به اروپا میشود. اولین فرزند او در همان دوران در تهران و فرزند دوم او بعدها در اروپا بدنیا میاید. یادش گرامی